عرفه
عرفه روز بازگشت به آغوش مهربان خداست.روزی است که ناامیدی از درگاه رخت میبندد.
در باره نامگذاری این روز به عرفه در برخی روایات آمدهاست:
جبرائیل علیه السلام هنگامی که مناسک را به ابراهیم میآموخت، چون به عرفه رسید به او گفت «عرفت؟»و او پاسخ داد «آری»، لذا به این نام خوانده شد. و نیز گفته اند سبب آن این است که مردم از این جایگاه به گناه خود اعتراف میکنند و بعضی آن را جهت تحمل صبر و رنجی میدانند که برای رسیدن به آن باید متحمل شد. چرا که یکی از معانی «عرف» صبر و شکیبایی و تحمل است.
[۱]
بااینحال، با نظر به دعاهای مختلفی که در روایات اسلامی برای این روز رسیده است، می توان به تحلیل دیگری نیز رسید. محتوای عموم دعاهایی که در کتب اسلامی برای این روز از قول پیامبر اسلام نقل شده، اعتراف به گناهان انسان، اعتراف به جایگاه خدا در هستی، و پذیرش کاستی عبادتها در برابر خدایی با این جایگاه است. بر این پایه، روز عرفه به احتمال قوی، روزی برای اعتراف بوده است و اساسا خود کلمه ی عرفه نیز، معنایی جز اعتراف ندارد.[۲] التماس دعای فراوان
